Atmosferyczny lądownik szturmowy

Z Biblioteki Ossus, polskiej encyklopedii ''Gwiezdnych wojen''.
Być może w archiwach są braki.

Ten artykuł wymaga poszerzenia.


Prosimy, rozbuduj go, korzystając z zaleceń edycyjnych i uwag zawartych w dyskusji.

Atmospheric Assault Lander
Podstawowe dane
Producent: Sienar-Jaemus Army Systems[1]
Rodzaj: Transportowiec
Specyfikacja techniczna
Długość: 17,83 m[1]
Wysokość: 6,3 m[2]
Szerokość: 6,05 m[2]
Silniki: 4 podświetlne silniki jonowe SJAS-210[1]
Prędkość w atmosferze: 900 kph[2]
Prędkość w kosmosie: 1900 G[2]
Hipernapęd: Brak[2]
Uzbrojenie: 1 przeciwpiechotne działo blasterowe F-Z0[1]
Kadłub: JonoRuda Xerradin[2]
Osłony: Posiada[1]
Różne
Załoga:
Pasażerowie: 20 szturmowców[3]
Rola: Transport oddziałów szturmowych.
Przynależność: Najwyższy Porządek[4]



Atmosferyczny lądownik szturmowy, w skrócie AAL od Atmospheric Assault Lander, i nazywany również transportowcem Najwyższego Porządku, był jednym z typów transportowców produkcji Sienar-Jaemus Army Systems. Jednostki tego typu stosowane były przez Najwyższy Porządek i mogły szybko i skutecznie przewozić dwa oddziały szturmowców, unikając ostrzału przeciwlotniczego na wystarczająco długo, by odstawić desant na miejsce.[3] Wykorzystano go między innymi w trakcie ataku na niewielką osadę na Jakku.[4]

Budowa

Kadłub AAL miał podłużny kształt, który, dzięki wzmocnieniu pancerzem, gwarantował odbijanie się wiązek blasterowych wroga w czasie lądowania. W przedniej części pojazdu znajdował się przedział dla transportowanych wojsk, który mógł pomieścić do 20 szturmowców i zakończony był rampą. W tylnej zaś znajdowały się przedział reaktora oraz systemy podtrzymywania. Pojazd wyposażony był w generator frontalnych tarczy ochronnych, znajdował się w połowie długości statku, a dodatkowo wzmacniany był przez układ pomocniczy znajdujący się ponad rampą, a obok którego znajdował się zestaw czujników oraz reflektor wykorzystywany podczas nocnych lądowań i do oślepiania wrogów. Zewnętrzny pancerz kadłuba wypełniony był komorami wypełnionymi gazami obojętnymi, które tłumiły blasterowe wiązki. W dolnej części kadłuba znajdował się czujnik terenu, a także repulsory.[1] W czasie lądowania statek opierał się na wysuwanych goleniach lądowniczych.[3] Za główny napęd jednostki służyły cztery podświetlne silniki jonowe SJAS-210.[1]

Przedział transportowy wyposażony był w słabe oświetlenie, które zapewniało gotowość do walki jednostkom, podczas nocnych walk. Dodatkowo wyposażony był w stojaki na broń, a w jego dachu znajdował się właz ewakuacyjny. W środkowej części pojazdu znajdował się przedział dla załogi, którą stanowił jeden pilot oraz strzelec. Kierowanie pojazdem odbywało się z wysuniętej ponad kadłub wieżyczki, co zapewniało lepszą widoczność pilotowi podczas lądowania, możliwe jednak było sterowanie również za pomocą konsoli ze środka pojazdu, lecz sposób ten był mniej efektywny i zapewniał gorsze panowanie nad statkiem. Strzelec zaś miał dostęp do przeciwpiechotnego działa blasterowego F-Z0, którym mógł sterować osobiście stojąc na podnoszonej platformy, bądź zdalnie z przedziału załogi. Działo zapewniało osłonę ogniową pod katem 240 stopni. [1]

Przypisy

Źródła