Myśliwiec BTL-A4 Y-wing

Z Biblioteki Ossus, polskiej encyklopedii ''Gwiezdnych wojen''.
(Przekierowano z BTL-A4 Y-wing)
Przeglądasz kanoniczną wersję tego artykułu.
Przejdź do legendarnej wersji tego artykułu.


Być może w archiwach są braki.

Ten artykuł wymaga poszerzenia.


Prosimy, rozbuduj go, korzystając z zaleceń edycyjnych i uwag zawartych w dyskusji.

Y-wing
Podstawowe dane
Pełna nazwa: Myśliwiec BTL-A4 Y-wing
Producent: Koensayr Manufacturing
Model: BTL-A4 Y-wing[1]
Rodzaj: Myśliwiec szturmowy
Specyfikacja techniczna
Długość: 16,24 m[1]
Wysokość: 2,44 m[1]
Silniki: 2 silniki jonowe R200[1]
Prędkość w atmosferze: 1000 km/h[2]
Hipernapęd: R300-H[3]
Uzbrojenie:
Osłony: Wyposażony
Różne
Załoga:
Rola:
  • Myśliwiec szturmowy
  • Bombowiec
Przynależność:



Myśliwiec BTL-A4 Y-wing był myśliwcem szturmowym używanym zarówno podczas wojen klonów jak i galaktycznej wojny domowej co czyniło go jednym z najdłużej pozostających na służbie myśliwców w historii. Producentem była firma Koensayr Manufacturing.

Charakterystyka

Y-wing był jednoosobowym myśliwcem szturmowym. Pilota wspierał astromech znajdujący się w gnieździe za kabiną. Napędzały go 2 silniki jonowe R200. Myśliwiec był wyposażony w gruby pancerz i dobre osłony dzięki czemu charakteryzował się przyzwoitą wytrzymałością. Uzbrojony był w dwa działka laserowe IX4, wieżyczkę działa jonowego SW-5 i dwie wyrzutnie torped protonowych lub jonowych, dzięki którym mógł atakować większe okręty i cele naziemne oraz obrotową wieżyczkę jonową tuż za kabiną pilota, która służyła do walki z innymi myśliwcami.[4] W czasach wojen klonów Y-wingi były wyposażone w osłonę aerodynamiczną, lecz rebelianci z niej zrezygnowali, gdyż dla nich użyteczność była ważniejsza od estetyki - odsłonięcie podzespołów ułatwiało naprawę. Wyloty silników posiadały ruchome pierścienie, co zwiększało zwrotność Y-winga.[1] Y-wingi potrafiły osiągnąć prędkość do 1000 kilometrów na godzinę.[2]

Historia

Wojny klonów

Podczas wojen klonów Y-wingi służyły we flocie Republiki. Brały udział między innymi w ataku na pancernik typu Subjugator Malevolence pod wodzą Anakina Skywalkera[5] czy w drugiej bitwie o Geonosis.[6]

Początki antyimperialnych buntów

Po nastaniu rządów Imperium, Y-wingi ustąpiły miejsca dużym okrętom, na które postawił nowy rząd. Wtedy Koensayr sprzedał nadwyżki tych myśliwców lokalnym siłom obrony planetarnej. Jednakże imperialni rozkazali odzyskać wszystkie Y-wingi i zezłomować.[1] W roku 2 BBY, grupa byłych republikańskich Y-wingów została przeznaczona do rozbiórki na stacji Reklam, jednak zostały one przejęte przez oddział rebeliantów dowodzonych przez Ezrę Bridgera. Początkowo rebelianci planowali użyć myśliwców do zbombardowania imperialnej fabryki na Lothalu, jednak ostatecznie zostały one przekazane komórce Jana Dodonny.[7] Rebelii udało się jeszcze zdobyć wiele Y-wingów, wykradając je na czas.[1]

Galaktyczna wojna domowa

W czasie bitwy o Scarif w Y-wingi była wyposażona Eskadra Złotych oraz część Eskadry Niebieskich. Piloci tych myśliwców walczyli w przestrzeni kosmicznej. Najpierw zbombardowali Shield Gate, by osłabić generator osłony planetarnej, a następnie spuścili bomby jonowe na jednego z gwiezdnych niszczycieli, czym doprowadzili do jego całkowitego unieruchomienia.[8] Podczas bitwy o Yavin 4 walczyło 8 Y-wingów należących do Eskadry Złotych. Jej dowódcą był Jon Vander, który wraz z Davishem Krailem i Dexem Tiree'em, podjął się pierwszego ataku na szyb wentylacyjny Gwiazdy Śmierci, ale cała trójka została zestrzelona przez Dartha Vadera i jego skrzydłowych. Ostatecznie bitwę przetrwał tylko jeden Y-wing.[9]

Podczas bitwy o Endor Y-wingi należały do Eskadr Złotych i Szarych.[10] Jednym z pilotów tych myśliwców była Norra Wexley.[11] Potem Y-wingi brały udział w akcji ocalenia Naboo przed zagładą.[12]

Po przekształceniu Sojuszu Rebeliantów w Nową Republikę Y-wingi znalazły się na wyposażeniu floty odrodzonej demokracji. Wzięły udział między innymi w bitwie o Akivę[11] szturmie na hyboreański księżyc[13] czy podczas kończącej galaktyczną wojnę domową bitwie o Jakku.[14]

Przypisy

Źródła