Krążownik MC75
|
|
| Krążownik MC75 |
| Podstawowe dane | |
|---|---|
| Pełna nazwa: | Krążownik kalamariański MC75 |
| Producent: | Mon Calamari Shipyards[1] |
| Model: | Krążownik kalamariański |
| Rodzaj: | Krążownik |
| Specyfikacja techniczna | |
| Długość: | 1204,44 m |
| Wysokość: | 435,56 m |
| Silniki: | 12 silników podświetlnych KDY Gemon-15 |
| Prędkość w atmosferze: | 650 km/h |
| Hipernapęd: | Klasy 1[1] |
| Uzbrojenie: |
|
| Osłony: | Posiada |
| Różne | |
| Załoga: | 3225 osób |
| Przynależność: | |
Krążownik MC75 był typem kalamariańskiego krążownika służącym we flocie Sojuszu Rebeliantów. Producentem było Mon Calamari Shipyards.
Charakterystyka
MC75 były napędzane przez 12 silników Gemon-15 produkcji Kuat Drive Yards. Wyróżniającą się cechą były wyraźnie widoczne stateczniki wystające z kadłuba okrętu. Górny zawierał zespół sensorów stale informujących dowódcę krążownika o sytuacji na polu bitwy, natomiast w dolnym umieszczono mostek kapitański i odbiorniki. Jako hangar wykorzystano wielkie atrium konstrukcji, a tuż obok niego znajdował się projektor promienia. Jednakże ten wyraźnie widoczny otwór wcale nie był słabym punktem krążownika, gdyż pole magnetyczne utrzymywało odpowiednie ciśnienie i atmosferę, a pole siłowe zatrzymywało wrogi ostrzał. Windy towarowe przewoziły pilotów z wewnętrznych pokładów do stref bojowych. Kadłub MC75 posiadał wzmocniony pancerz ze zmodyfikowanym kołnierzem, gdzie znajdowało się główne uzbrojenie i generatory pola, które ulokowano również na przedzie i rufie okrętu. Struktura konstrukcji umożliwiała rozpraszanie ciepła. Krążownik MC75 był wysoki na 435,56 metrów oraz długi na 1204,44 metry. Załogę stanowiło 3225 istot. W atmosferze mógł osiągać prędkość 650 km/h. Uzbrojenie stanowiło 20 dział laserowych służących do obrony punktowej, 12 turbolaserów, 4 ciężkie działa jonowe, 12 wyrzutni torped protonowych i 6 emiterów promienia ściągającego. Pojazd osiągał prędkość 650 kilometrów na godzinę[2], zaś podróż w nadprzestrzeni umożliwiał mu hipernapęd klasy pierwszej.[1]
Historia
W czasach pokoju te konstrukcje służyły jako budynki w oceanach Kalamaru. Przedstawiciele Imperium Galaktycznego uważali je wyłącznie za budowle miejskie. Jednakże były to również zakamuflowane okręty kosmiczne, gdyż Kalamarianie wyciągnęli wnioski z wojen klonów i nie zamierzali ponownie dostać się w niewolę. Gdy imperialna okupacja dała im się we znaki, odlecieli z Kalamaru tymi statkami-miastami do systemu Telaris, gdzie w bazach kosmicznych przerobiono je na okręty wojenne, które miały być kręgosłupem rebelianckiej floty i walczyć z gwiezdnymi niszczycielami Imperium. Jednym z pierwszych krążowników MC75, które były gotowe do walki był Profundity, który trafił pod dowództwo admirała Raddusa.[2] To właśnie on był okrętem flagowym floty Sojuszu podczas bitwy o Scarif, która poskutkowała zdobyciem przez Rebelię planów Gwiazdy Śmierci. Podczas batalii Profundity został poważnie nadwyrężony i nie był w stanie odeprzeć ataku gwiezdnego niszczyciela o nazwie Devastator, który dołączył do walki pod sam koniec bitwy. W wyniku jego ostrzału ten MC75 został poważnie uszkodzony i padł ofiarą abordażu, lecz plany superbroni Imperium zostały wywiezione na pokładzie koreliańskiej korwety Tantive IV.[3]
Kiedy Sojusz Rebeliantów został przekształcony w Nową Republikę, krążowniki MC75 przeszły na służbę w rządowej flocie, biorąc czynny udział między innymi w obronie Projektu Starhawk.[4] W 35 ABY okręty tego typu znalazły się zaś we flocie mieszkańców galaktyki, którzy przybyli wesprzeć Ruch Oporu w bitwie o Exegol.[5]
Przypisy
Źródła
- Łotr 1 (Pierwsze pojawienie)
- Squadrons
- Skywalker. Odrodzenie
- Łotr 1: Przewodnik ilustrowany (Pierwszy raz zidentyfikowany jako Krążownik MC75)
- Encyklopedia myśliwców i innych pojazdów