Myśliwiec typu Stinger

Z Biblioteki Ossus, polskiej encyklopedii ''Gwiezdnych wojen''.

Ten artykuł dotyczy myśliwca. Zobacz też: Stinger, jednostkę szturmową typu Conqueror.
Myśliwiec typu Stinger
Podstawowe dane
Pełna nazwa: Myśliwiec typu S-100 Stinger
Producent: Corellian Engineering Corporation[1]
Rodzaj: Myśliwiec kosmiczny
Specyfikacja techniczna
Długość: 11 m
Prędkość w atmosferze: 1150 km/h
Hipernapęd: Klasy 2
Uzbrojenie:
Różne
Załoga: 1 pilot
Ładowność: 10 kg
Cena: 150 000 cr
Przynależność: Republika Galaktyczna



Myśliwce typu Stinger były jednostkami używanymi przez Starą Republikę w czasach przed wielką wojną Sithów.

Historia

W momencie wybuchu wojny z siłami Sithów Exara Kuna Republika nie posiadała tylu maszyn, ilu wymagały prowadzone działania wojenne, w związku z czym o ile nominalnie S-100 był podstawowym myśliwcem jej sił zbrojnych, o tyle do walki wprowadzano również inne maszyny, w tym i prototypowe Star Saber XC-01.[2] Ze względu na swoją szybkość i zwrotność Stinger był preferowany jako maszyna eskortowa i obronna, szczególnie często otrzymywała zadania obrony planetarnej.

Kiedy wojna zakończyła się i nadszedł czas odbudowy zarówno planet, jak i floty. Lekkość konstrukcji i uzbrojenia tego myśliwca stała się powodem, dla którego władze Republiki zezwoliły na sprzedaż tych maszyn także odbiorcom prywatnym. Dzięki temu popularność tej maszyny jeszcze bardziej wzrosła, a pojedyncze egzemplarze dotrwały nawet do zakończenia wojny domowej Jedi i mrocznych wojen toczonych po upadku Dartha Malaka. Nierzadko najemnicy czy weterani wydobywali te maszyny z hangarów, aby za ich sterami stawać przeciwko Mandalorianom czy Sithom. W roli trzonu floty natomiast maszyny te zostały zastąpione najpierw częściowo przez Star Sabery, a następnie przez Aureki.

Charakterystyka

Został zbudowany jeszcze przed wybuchem wielkiej wojny Sithów, a podczas jej trwania stał się główną maszyną myśliwską sił Republiki oraz Zakonu Jedi. W porównaniu ze swoimi konkurentami charakteryzował się przede wszystkim znakomitą zwrotnością, okupioną znacznie słabszym opancerzeniem oraz uzbrojeniem. O ile bowiem dwa działka laserowe posiadały przyzwoitą moc i szybkostrzelność, o tyle przenoszone na jego pokładzie torpedy ze względu na małe, lekkie głowice nie nadawały się specjalnie do niszczenia ciężko opancerzonych celów, chyba że wystrzeliwane były skoordynowanymi salwami z wielu myśliwców równocześnie. Mimo swojej lekkiej konstrukcji myśliwiec był wyposażony w hipernapęd, a rolę komputera nawigacyjnego pełnił droid, który potrafił przechować w pamięci koordynaty do 10 skoków nadprzestrzennych.

Przypisy

Źródła

Pierwotna wersja tego artykułu pochodzi z zasobów Stoczni Sluis Van. Artykuł umieszczony za wiedzą i zgodą Zarządu Stoczni.