Pilot AT-AT
|
|
|
 |
Być może w archiwach są braki.
Ten artykuł wymaga poszerzenia. Prosimy, rozbuduj go, korzystając z zaleceń edycyjnych. |
Piloci AT-AT, nazywani również operatorami AT-AT lub kierowcami AT-AT, byli przynależną do Imperium Galaktycznego jednostką wojskową przeszkoloną do sterowania czteronożnych maszyn kroczących znanych jako AT-AT.
Szkolenie
Ze względu na trudne warunki panujące na polach walki, tylko ci żołnierze imperialni, którzy byli najlepsi zostawali operatorami AT-AT, przez co uważali siebie za niezwyciężonych.[1] Jednak przez to, że maszyny były bardzo masywne, imponująco wielkie i wymagały ogromnego skupienia podczas pilotowania, do ich kierowania potrzebnych było dwóch operatorów, którzy liczyli sobie średnio 183 cm wzrostu.[2]
Wygląd i wyposażenie
Na wyposażeniu wszystkich pilotów znajdywały się pistolety i karabiny blasterowe, detonatory termiczne oraz granaty.[1] Standardowi operatorzy nosili szare skafandry, wraz z białymi rękawiczkami i butami o twardej podeszwie.[3] Na głowie nosili hełmy, wraz z nadrukowanymi czerwonymi insygniami reprezentującymi rząd, któremu służyli.[2] Gdy wysyłano ich na misje na lodowych planetach wyposażano ich w ocieplane białe ochronne skafandry, ze względu na brak systemu podgrzewania w maszynach kroczących.[1] Obydwie wersje[4] posiadały system podtrzymywania życia.[5]
Historia
Piloci AT-AT brali udział w walkach na planecie Mon Cala, które miały miejsce rok po założeniu Imperium.[6] Uczestniczyli również w okupacji Kashyyyka w roku 14 BBY. Gdy załoga Stinger Mantisa wraz Calem Kesitsem znalazła się na planecie, młody Jedi chcąc przejąć jedną z maszyn ogłuszył dwóch pilotów.[4]
Gdy Rebelia zaczęła rosnąć w siłę w sektorze Lothal, chcąc stłumić bunty głównie na Lothalu Imperium rzucało przeciwko komórkom wszelkie możliwe maszyny wliczając w to All Terrain Armored Transport. Pierwsze takie "spotkanie" odbyło się w roku 4 BBY na Seelosie. Widok maszyn zdziwił oraz przeraził rebeliantów jak i przebywającymi z nimi klonów, którzy nigdy nie widzieli tego typu pojazdów. Gdy pomiędzy 2 a 0 BBY rozprawienie z rebelianckimi komórkami powierzono wielkiemu admirałowi Thrawnowi, operatorzy brali udział między innymi w bitwie o Atollon. W 1 BBY dowodzeni przez gubernator Pryce byli odpowiedzialni za zabicie Kanana Jarrusa, co łączyło się ze zniszczeniem kompleksu paliwowego na Lothalu, doprowadzając do wstrzymaniem produkcji ulepszonej wersji TIE Defenderów.[3]
Podczas galaktycznej wojny domowej kilku z pilotów sterowało maszynami podczas bitwy o Hoth w roku 3 ABY. Udało im się pokonać siły lądowe należące Sojuszu Rebeliantów. Jednak rebelianckie śmigacze śnieżne T-47 obwiązały ich nogi i powaliły na ziemię. Ostatecznie to Imperium było górą, a rebelianci w wyniku klęski musieli ewakuować bazę.[5]
Ostatni raz operatorzy musieli się zmierzyć z Nową Republiką Jakku. Starcie zostało wygrane przez nowo utworzony demokratyczny rząd, a imperialni zmuszeni do podpisania ugody oznaczającej kapitulację Imperium Galaktycznego.[7]
Przypisy
- ↑ 1,0 1,1 1,2 Encyklopedia postaci: Wydanie uzupełnione
- ↑ 2,0 2,1 Encyklopedia postaci (uzupełniona i rozszerzona)
- ↑ 3,0 3,1 Rebelianci
- ↑ 4,0 4,1 Jedi: Upadły zakon
- ↑ 5,0 5,1 Imperium kontratakuje
- ↑ Darth Vader: Mroczny Lord Sithów 14: Płonące wody, część 2
- ↑ Wszystkie źródła opisujące bitwę o Jakku.
Źródła
|
