Tem Chesko

Z Biblioteki Ossus, polskiej encyklopedii ''Gwiezdnych wojen''.
Tem Chesko
Data i miejsce narodzin: 87 BBY
Rasa: Człowiek
Kolor włosów: Brązowe, potem siwe
Kolor oczu: Zielone
Kolor skóry: Jasna
Profesja: Przemytnik




Tem Chesko był mężczyzną zajmującym się transportem kryształu syntonium, który na skutek uszkodzenia statku spędził 71 lat w przestrzeni kosmicznej.

Biografia

Maia, ukochana Tema.
...Sześćdziesiąt lat sam na tym stateczku... jestem... więźniem gwiazd...
— Tem Chesko.

Tem Chesko w wieku 22 lat dostał zlecenie na przewóz kryształów syntonium z Cirusa II na Tatooine. Podróż miała trwać dwa tygodnie, jednak na skutek zderzenia z asteroidami, statek doznał ciężkich uszkodzeń, a hipernapęd i łączność została zniszczona. Odległość do najbliższej planety wynosiła aż 10 parseków. Tem załamał się szczególnie myśląc o swojej ukochanej, Maii. Przez pierwsze parę lat brał leki nasenne, ale po czasie te skończyły się. Bliski szaleństwa, Chesko odkrył na statku droida serwisowego, którego zdrobniale nazwał Millie. Zagubiony mężczyzna traktował maszynę jak żywą osobę. Pewnego razu został obudzony przez Millie, ponieważ zauważyła ona na ekranie planetę. Wylądowali na niej, lecz nie była zamieszkana. Po chwili mężczyznę zaatakował potwór, przed którym obroniła go jego przyjaciółka, strzelając do niego z blastera wbudowanego w dłoń. Tem jednak tęsknił za Maią i godzinami wpatrywał się w jej zdjęcie, co nie uległo uwadze Millie. Poczuła się niechciana i próbowała skoczyć do stawu, aby spowodować zwarcie. Tem jednak ją powstrzymał, zapewniając, że zawsze będzie w jego sercu. Z czasem mężczyzna się zestarzał i zaczął mieć kłopoty z sercem. Wiele lat przeleżał w łóżku. Pewnego dnia poprosił kompankę o to, by oszczędziła mu cierpienia zabijając go i sama dowiozła kryształy. Jednak Millie poświęciła się i podarowała własne narządy Temowi, ratując mu życie. Ostatecznie, po 71 latach wędrówki w końcu udało mu się powrócić. Tem Chesko opowiedział tę historię Bezzemowi w roku 3 ABY, tuż po powrocie z wieloletniej tułaczki.

Źródła