Działo laserowe

Z Biblioteki Ossus, polskiej encyklopedii ''Gwiezdnych wojen''.
Działo laserowe Taim & Bak KX9.

Działo laserowe to rodzaj uzbrojenia, w które z reguły wyposażane były myśliwce kosmiczne. Było ono następcą działa blasterowego. Rozwinięciem zaś tej technologii był turbolaser. Była to najpopularniejsza broń używana w przestrzeni kosmicznej.

Charakterystyka

O ile działo blasterowe znakomicie sprawdzało się jako broń stosowana w obrębie atmosfery, o tyle nie dawało ono już sobie rady, gdy przychodziło do walki w przestrzeni kosmicznej i konieczne było zadawanie uszkodzeń maszynom wroga, których kadłuby często były chronione zarówno przez tarcze energetyczne, jak i wytrzymałe pokrycia z tytanu i durastali. Wtedy to producenci uzbrojenia dopracowali starszą broń uzyskując zupełnie nową technologię.

Różnice między działami blasterowymi a działami laserowymi zaczynają się już w momencie, gdy chce się omówić sposób powstawania pocisku. W dziale blasterowym wystrzeliwana była naładowana porcja gazu. W dziale laserowym natomiast, przepuszczano wiązkę światła laserowego przez komorę z gazem. To połączenie pozwalało uzyskać bardzo wiele energii. Następnie wiązka była skupiana przez cewki galwenowe, co jeszcze zwiększało jej moc. Owe cewki były rozmieszczone w długiej lufie, gdyż tylko takie rozwiązanie pozwalało uzyskać pocisk, który pozostawał skupiony na bardzo długiej odległości. Optymalny zasięg działa laserowego wynosił 8 km, ale maksymalny około 80 km.

Wedge Antilles niszczący myśliwiec TIE podczas bitwy o Yavin.

Zasadniczą wadą działa laserowego było to samo, co było wadą w każdym uzbrojeniu opartym na technologii blasterowej: produkcja bardzo dużej ilości ciepła. Im jednak broń miała większą moc, konieczne było stosowanie coraz to bardziej zaawansowanych systemów chłodzących. Przegrzewanie się broni było ponadto w zasadzie jedynym czynnikiem redukującym jej szybkostrzelność.

Działa laserowe były montowane na wszelkich statkach kosmicznych, od myśliwców po krążowniki. W przypadku tych pierwszych, były one w większości niesterowalne - celowanie odbywało się poprzez obracanie całego pojazdu. Większość maszyn posiadała dwa działka laserowe (TIE/ln, A-wing), ale zdarzały się również takie, które miały tylko jedno (Missile Boat), albo nawet cztery (X-wing, TIE Interceptor). Możliwe wtedy było ustawianie ich w dowolnej konfiguracji w celu uzyskania największej efektywności. Przykładowo, gdy pilot myśliwca miał do dyspozycji cztery działa laserowe, to podczas atakowania z dużej odległości, strzelał po kolei z każdego działa, aby zwiększyć szansę trafienia. Gdy zaś znajdował się blisko celu, atakował wszystkimi działami na raz.

Jeżeli zaś działa laserowe były stosowane jako uzbrojenie większych pojazdów kosmicznych, to z reguły umieszczano je w stanowiskach artyleryjskich. Możliwe było wtedy atakowanie wrogiego pojazdu niezależnie od własnego kierunku ruchu. Przykładowo miało to miejsce w Millennium Falconie, który był uzbrojony w dwa poczwórne działa laserowe zamontowane po przeciwnych stronach statku.

Han Solo obsługujący jedno z dwóch poczwórnych dział laserowych AG-2G zainstalowanych w Millennium Falconie.

Również duże okręty były wyposażane działa laserowe, a najlepszym przykładem takiej maszyny była fregata typu Lancer, której jedynym uzbrojeniem było dwadzieścia poczwórnych dział laserowych. Takie uzbrojenie pozwalało na skuteczną walkę z licznymi siłami myśliwskimi wroga. Nawet wielkie krążowniki, takie jak ISD-II wyposażano w działa laserowe, aby mogły one samodzielnie bronić się przed atakami myśliwców bez konieczności uruchamiania maszyn TIE znajdujących się w hangarze.

Działa laserowe były bronią dostatecznie silną, aby można było przy jej pomocy zniszczyć kilkoma strzałami nawet najsilniej opancerzony myśliwiec. Zniszczenie średniej wielkości frachtowca, transportowca czy promu wymagało nieco większej ilości dział i trafionych strzałów, ale też było jak najbardziej wykonalne. Możliwości dział laserowych kończyły się dopiero w starciu z okrętem. O ile jednak nie mogły one samodzielnie zestrzelić statku tej wielkości, to w większej ilości mogły nadwyrężać jego osłony i służyć jako wsparcie dla broni specjalnie przeznaczonej do niszczenia takich pojazdów jak rakiety, torpedy czy turbolasery.

Mimo, że działa laserowe były bronią typowo przeznaczoną dla pojazdów kosmicznych, to zdarzały się również sytuacje, gdy decydowano się zamontować to uzbrojenie na pojazdach naziemnych lub atmosferycznych. Przykładem mogą być chociażby maszyny AT-AT.

Źródła


Wyposażenie statku kosmicznego
[Pokaż/Ukryj]