Elektrobisento

Z Biblioteki Ossus, polskiej encyklopedii ''Gwiezdnych wojen''.
Elektrobisento
Podstawowe dane
Typ: Broń biała
Właściciele
Właściciele: Pierwszy strażnik[1]
Przynależność:



Elektrobisento było rodzajem broni białej generującej wiązkę plazmową i wzorowanej na licznych mniej nowoczesnych odpowiednikach obecnych w różnych kulturach w galaktyce. W 34 ABY elektrobisenta były wykorzystywane przez strażników przynależących do Gwardii Pretoriańskiej, którzy polegli na Supremacy, tocząc pojedynek z Rey i Kylo Renem.

Budowa

Elektrobisento stanowiło ultranowoczesną wersję niezasilanych w żaden sposób odpowiedników broni spotykanych w różnych kulturach i u różnych społeczeństw zamieszkujących galaktykę. Ostrze elektrobisenta zbudowane było z hartowanego metalu, a podłączone do generatora ultradźwięków wytwarzającego wibracje o wysokim rażeniu wzmacniane zostawało większą siłą. Równolegle do krawędzi ostrza przebiegało włókno elektroplazmowe, pozwalające na walkę z użytkownikami mieczy świetlnych.[1]

Historia

Elektrobisenta zwykli używać członkowie Gwardii Pretoriańskiej, która stacjonując na pokładzie Supremacy, stanowiła ostatnią linię obrony zasiadającego w sali tronowej Naczelnego Wodza Snoke'a. Z broni tej korzystał m.im. pierwszy strażnik.[1]

Kiedy w 34 ABY Kylo Ren zdradził swojego mistrza, mordując go, razem z Rey został zaatakowany przez wiernych wodzowi Pretorianów, którzy zginęli w walce z obojgiem użytkowników Mocy. Używane przez nich elektrobisenta także uległy zniszczeniu.[2]

Poza światem Gwiezdnych wojen

Elektrobisenta zostały stworzone na potrzeby filmu Ostatni Jedi (2017), wyreżyserowanego przez Riana Johnsona. Więcej informacji na ich temat, a także metodę ich zasilania podano w publikacji Ostatni Jedi: Słownik ilustrowany autorstwa Pabla Hidalgo.

Przypisy

Źródła