Okręt wsparcia UT-60D U-wing

Z Biblioteki Ossus, polskiej encyklopedii ''Gwiezdnych wojen''.
U-wing
Podstawowe dane
Pełna nazwa: Okręt wsparcia UT-60D U-wing
Producent: Incom Corporation[1]
Rodzaj: Okręt wspomagający[1]
Specyfikacja techniczna
Długość: 24,98 m[1]
Wysokość: 3,35 m[1]
Silniki: 4 fuzyjne silniki odrzutowe 4J.7[1]
Prędkość w atmosferze: 950 km/h[1]
Hipernapęd: Motywator hipernapędu GBk-585[1]
Uzbrojenie: 2 działka laserowe Taim & Bak KX7[1]
Osłony: Posiada[1]
Różne
Załoga: 2 pilotów[1]
Pasażerowie: 8 osób[1]
Rola:
Przynależność:



Okręt wsparcia UT-60D U-wing był typem okrętu kosmicznego produkcji Incom Corporation, który był wykorzystywany przez Sojusz dla Przywrócenia Republiki około roku 0 BBY. Statek ten pełnił rolę transportowca piechoty oraz kanonierki zapewniającej wsparcie z powietrza w rejonie walk. Skrzydła maszyny mogły znaleźć się w jednym z dwóch położeń, w zależności od sytuacji.

Charakterystyka

U-wing posiadał ruchome skrzydła, które można było ustawić w dwóch konfiguracjach: zwykłej oraz bojowej. W przypadku tej pierwszej były one złożone z przodu. Używano jej podczas normalnych lotów. Z kolei drugą opcję wykorzystywano podczas bitew. Wtedy skrzydła rozsuwały się do tyłu i zwiększały rozpiętość kanonierki. Pozwalało to odprowadzić nadmiar ciepła z rdzeni silników i zwiększyć zasięg osłon. Jednakże wariantu bojowego zwykle używano w przestrzeni kosmicznej i na dużych wysokościach, gdyż warunki atmosferyczne mogły utrudniać rozłożenie skrzydeł. Choć potocznie U-winga nazywano myśliwcem to najczęściej był wykorzystywany jako transportowiec i kanonierka do wspierania z powietrza oddziałów naziemnych i przenoszenia żołnierzy na pole bitwy. Z tego powodu U-wing spełniał funkcję, do której myśliwce się nie nadawały. Jednak jego rola wsparcia oddziałów planetarnych łączyła ze sobą armię i korpus myśliwski Sojuszu, do którego UT-60D formalnie należały. Zwykle te formacje nie miały ze sobą styczności w operacjach wojskowych. Innym przeznaczeniem U-wingów były misje ratunkowe, gdyż posiadały one miejsce dla 8 pasażerów i mogły bez problemu spełniać rolę promu. UT-60D mógł być także wykorzystywany jako statek kurierski oraz sanitarka. Dzięki różnorodnemu przeznaczeniu U-wing cechował się doskonałą wszechstronnością, która była filarem doktryny wojennej Rebelii. W atmosferze mógł osiągać prędkość 950 km/h, był wysoki na 3,35 metra i długi na 24,98 metra. UT-60D uzbrojono w 2 nieruchome działka laserowe Taim & Bak KX7. Systemy uzbrojenia zaprojektowano z myślą o walce powietrznej. Brak możliwości regulowania położenia działek wymuszał celowanie poprzez zmianę pozycji kanonierki co ograniczało możliwości wsparcia dla oddziałów naziemnych rebeliantów. Sojusz nie wyposażył U-winga w dodatkowe uzbrojenie, lecz zastosował prowizoryczne mocowanie broni i zamianę otworów załadunkowych w stanowiska strzelnicze. Umożliwiało to wzmocnienie osłony desantu lub misji ratunkowej poprzez zastosowanie ciężkiej broni piechoty. Pomimo wyposażenia w hipernapęd, te kanonierki nie nadawały się najlepiej do misji dalekiego zasięgu, gdyż wymogi systemu podtrzymywania życia nadmiernie zwiększałyby zużycie paliwa. Z tego powodu U-wingi zazwyczaj jedynie wysadzały lub zabierały żołnierzy i trzymały się na uboczu gdy nie były potrzebne, aby oszczędzać paliwo. U-winga mogła pilotować 1 osoba, jednak w kokpicie przygotowano miejsce dla 2 pilotów, gdyż podział ról podczas pilotowania zwiększał efektywność odpierania ognia w strefie lądowania.[1]

Historia

UT-60D startuje na misję z Yavina 4.

U-wing był jednym z ostatnich modeli stworzonych przez Incom Corporation nim firma została znacjonalizowana przez Imperium. Stało się to nim UT-60D miał wejść do masowej produkcji. Incom stworzył również cywilną wersję tej maszyny o nazwie BT-45D, która była pozbawiona hipernapędu oraz arsenału. Wspierający Sojusz Rebeliantów senator Bail Organa tak zmanipulował protokoły Senatu, że jedna z dostaw U-wingów, która zaginęła podczas transportu została odnotowana jako znaleziona przez rebeliantów.[1] Gdy w 0 BBY dowództwo Sojuszu Rebeliantów zatwierdziło Operację Przełom, która miała na celu sprowadzenie na Yavin 4 Galena Erso, który był głównym naukowcem odpowiedzialnym za program zbrojeniowy Imperium, na pokładzie jednego z U-wingów Cassian Andor, Jyn Erso i K-2SO ruszyli na Jedhę, by odnaleźć imperialnego dezertera Bodhiego Rooka, którego Galen Erso wysłał do Sawa Gerrery. Udało im się zabrać Rooka oraz Chirruta Îmwe i Baze'a Malbusa. Uciekli oni w ostatniej chwili przed zagładą, gdy Jedha City zostało zniszczone przez siłę jednego reaktora Gwiazdy Śmierci. Polecieli oni na Eadu, gdzie znajdowały się laboratoria Inicjatywy Tarkina. Właśnie tam przebywał Galen Erso. Podczas podchodzenia do lądowania UT-60D rebeliantów zahaczył o wysokie skały planety i rozbił się. Uszkodzenia były na tyle poważne, iż maszyna nie nadawała się już do lotu. Podczas bitwy o Scarif jeden z U-wingów zdołał prześlizgnąć się przez osłonę globu i dokonać desantu z posiłkami dla żołnierzy z ekipy Łotr 1. W czasie batalii ta maszyna krążyła również nad AT-ACT. Jedna z tych maszyn kroczących została powalona dzięki Bistanowi, który zamontował w U-wingu ciężki blaster jonowy i ostrzelał z niego nogi imperialnego pojazdu.[2] W roku 4 ABY U-wingi brały udział w bitwie o Endor,[3] natomiast rok później wchodziły w skład sił Nowej Republiki podczas bitwy o Jakku. Zajmowały się wtedy desantowaniem republikańskich komandosów na pole walki. Podczas batalii w obronie załogi jednego z U-wingów zginął Jom Barell.[4]

Poza światem Gwiezdnych wojen

U-wing na grafikach koncepcycjneych do Łotra 1.

U-wing został stworzony na potrzeby Łotra 1, pierwszego filmu z serii Anthology, a pierwsze informacje o nim pojawiły się 16 maja 2016 roku podczas wycieku wstępnych wersji stron anulowanego przewodnika Rogue One: The Official Visual Story Guide.[5] U-wing wchodzi w skład zestawów LEGO związanych z filmem.[6] 3 sierpnia 2016 w 12 odcinku programu The Star Wars Show myśliwiec ten został oficjalnie zaprezentowany, podany również jego pełną nazwę oraz przeznaczenie.[7] 11 sierpnia 2016 roku maszyna ta otrzymała własne hasło w Databanku.

Przypisy

Źródła