Gwiezdny niszczyciel typu Imperial-I
|
|
|
| Gwiezdny niszczyciel typu Imperial-I |
| Podstawowe dane | |
|---|---|
| Producent: | Kuat Drive Yards |
| Model: | Gwiezdny niszczyciel typu Imperial |
| Rodzaj: | Gwiezdny niszczyciel |
| Specyfikacja techniczna | |
| Długość: | 1600 m |
| Silniki: | Silniki jonowe Cygnus Spaceworks Gemnon-4 |
| Prędkość w atmosferze: | 975 km/h |
| Hipernapęd: | Klasa 2 |
| Uzbrojenie: |
|
| Osłony: | Wyposażony |
| Różne | |
| Załoga: |
|
| Ładowność: |
|
| Rola: |
|
| Przynależność: | Imperium Galaktyczne |
Gwiezdny niszczyciel typu Imperial-I był typem gwiezdnego niszczyciela służącym we flocie Imperium Galaktycznego. Szczyt jego aktywności przypadł na okres galaktycznej wojny domowej. Wersją rozwojową Imperial-I był Imperial-II.
Charakterystyka
Gwiezdne niszczyciele typu Imperial-I wywodziły się od niszczycieli typu Venator używanych przez Republikę podczas wojen klonów. Mierzyły 1600 m co czyniło je dłuższymi o 445 m od Venatorów. Imperial-I były napędzane silnikami jonowymi Cygnus Spaceworks Gemnon-4 i posiadały hipernapęd klasy 2. Na uzbrojenie wchodziło 60 ciężkich turbolaserów Taim & Bak XX-9, 60 dział jonowych Borstel NK-7 i emitery promienia ściągającego, które wciągały schwytane statki do głównych hangarów znajdujących się od spodu niszczyciela.[1] Oprócz nich uzbrojenie okrętu stanowiło także 6 wieżyczek turbolaserów, 2 poczwórne ciężkie turbolasery, 3 potrójne turbolasery, 2 średnie turbolasery i 2 wieżyczki dział jonowych.[2] Załogę Imperial-I stanowiło 9235 oficerów i 27 850 żołnierzy floty. Na jego pokładzie stacjonowały 72 myśliwce TIE różnego typu, 9700 szturmowców, 8 promów typu Lambda, 20 AT-AT, 30 AT-ST lub AT-DP i 15 transporterów piechoty. Był przystosowany do długotrwałych oblężeń planet.[1]
Historia
W pierwszych latach istnienia Imperium Imperial-I były używane do podbojów planet i tłumienia buntów.[1] Podczas formowania się rebelianckich komórek gwiezdne niszczyciele nie brały jeszcze tak często udziału w walkach, gdyż ze względu na wielkość obecnych okrętów buntowników najczęściej w bitwach musiały uczestniczyć krążowniki typu Arquitens.[3] Ostatnim niszczycielem z tej linii był Devastator. Po nim Kuat Drive Yards rozpoczęło produkcję typu Imperial-II.[2] Gdy galaktyczna wojna domowa rozgorzała na dobre to właśnie gwiezdne niszczyciele musiały wziąć na siebie główny ciężar walk z okrętami Sojuszu Rebeliantów. Imperial-I uczestniczyły między innymi w bitwach o Hoth, gdzie dostarczyły na powierzchnię maszyny kroczące[1] i miały za zadanie zablokować ewakuację rebeliantów, co im się nie udało[4] oraz o Endor, która była decydującą batalią konfliktu.[5] Ostatnią potyczką w której gwiezdne niszczyciele typu Imperial-I wzięły udział była bitwa o Jakku, która zakończyła wojnę i przypieczętowała upadek Imperium.[6]
