Sarlacc
|
|
 |
Życie wydaje się prostsze, kiedy coś naprawiasz.
Ten artykuł wymaga dopracowania. Prosimy, dopracuj go pod względem języka i formy, korzystając z zaleceń edycyjnych i uwag zawartych w dyskusji. W tym artykule należy: przeredagować tekst na formę bardziej encyklopedyczną i poszerzyć. |
| Sarlacc |
| Planeta pochodzenia: | |
| Środowisko: | Pustynia |
| Przeciętny wzrost: | 100 m[1] |
| Przeciętna długość: | 3 m[2] |
| Kolor skóry: | Jasnobrązowy |
| Kolor oczu: | Brak |
Sarlacc to bardzo niebezpieczne stworzenie, pochodzące prawdopodobnie z planety Tatooine. Jeden z okazów występował właśnie na niej i zamieszkiwał Wielką Jamę Carkoon, na terenie Morza Wydm. Największy znany okaz znajdował się natomiast na Felucji w Prastarej Czeluści.
Występowanie
Sarlacc występujący na Morzu Wydm nie był jedynym przedstawicielem swojej rasy w Galaktyce. Więcej sworzeń tego gatunku żyło na innych, odległych planetach. Wiadomo o co najmniej jednym Sarlaccu, żyjącym na asteroidzie Oovo IV, oraz innym zamieszkującym Felucję, który był największym znanym okazem[3] znanym przedstawicielem tego gatunku w Galaktyce oraz o kilku żyjących na bagiennych planetach.
Cechy charakterystyczne
Sarlacc był jednym z największych wszystkożernych zwierząt Galaktyki. Z wyglądu trochę przypominał roślinę; wrażenie to potęgowało rozmnażanie za pomocą zarodników, podobnie jak u niektórych roślin. Zwierzę to mieszkało pod ziemią, więc widać było jedynie jego paszczę, zęby i mackojęzory. Odkryta część ciała była jedynie ułamkiem cielska potwora. Badania ultrasonografem wykazały znacznie większą część pod powierzchnią. "Ukorzenione" Sarlacki występowały bardzo nielicznie. W ich wnętrznościach występowały mroczne paszcze, bardzo niebezpieczne organizmy wchłaniające wszystko to czego nie strawi potwór-matka.
Z tułowia stworzenia wyrastało wiele, wijących się mackojęzorów (które sam na własnej skórze poczuł choćby Lando Calrissian). Sarlacc chwytał nimi swoją ofiarę i wkładał do ogromnej paszczy pełnej zębów, a następnie powoli konsumował. Niektóre Sarlacci były tak duże, że ich zęby wystawały z ziemi kilka kilometrów dalej od paszczy. Zwierzęta te mogły żyć od 20 000 do 50 000 lat.
Tryb życia
Dorosłe osobniki ze względu na swoje rozmiary nie opuszczały nor, choć posiadały nogi. Sarlacc miał bardzo wydajny system trawienny, który nie wymagał bardzo częstego polowania. Potrafił przechowywać żywność w organizmie przez nieprawdopodobnie długi okres. Ofiarom wstrzykiwał specjalną substancję, która utrzymywała je przy życiu, a jednocześnie trawiła. Gdy zaczynało brakować mu pożywienia zaczynał wchłaniać grzyby i roślinność. Jako drapieżnik i wszystkożerca, miał on unikalną zdolność telepatycznego torturowania swojej zdobyczy, która wpadła w jego trzewia. Ponieważ tortury te zdawały się sprawiać sarlaccowi satysfakcji, starszy antropolog Mammon Hoole zakwalifikował te zwierzęta do grup półinteligentnych. Istniały również teorie, jakoby świadomość ofiar sarlacca zespalała się ze świadomością tej istoty, tworząc sieć świadomościową pomiędzy poszczególnymi przedstawicielami tego gatunku, pozwalającą się komunikować. Możliwe również, że to niej sarlacc zawdzięczał swą szczątkową inteligencję.
Ciekawostki
- Sarlacc potrafił trawić swoje ofiary przez ponad tysiąc lat.
- W 4 ABY Jabba chciał wrzucić do jamy sarlacca Luke'a Skywalkera i Hana Solo.
- Do jamy wrzucony został łowca nagród Boba Fett, lecz udało mu się stamtąd wydostać.
