Myśliwiec TIE/ln
|
|
|
 |
Być może w archiwach są braki.
Ten artykuł wymaga poszerzenia. Prosimy, rozbuduj go, korzystając z zaleceń edycyjnych. |
| TIE Fighter |
| Podstawowe dane | |
|---|---|
| Pełna nazwa: | Myśliwiec TIE/ln |
| Producent: | Sienar Fleet Systems |
| Model: | TIE |
| Rodzaj: | Myśliwiec kosmiczny |
| Specyfikacja techniczna | |
| Długość: | 7,24 m[1] |
| Wysokość: | 8,82 m[1] |
| Szerokość: | 6,7 m[2] |
| Silniki: |
|
| Przyspieszenie maksymalne: | 4100 G[2] |
| Prędkość w atmosferze: | 1200 km/h[2] |
| Prędkość w kosmosie: | 100 MGLT[2] |
| Hipernapęd: | Brak[2] |
| Uzbrojenie: |
|
| Osłony: | Brak[2] |
| Różne | |
| Załoga: | Pilot[2] |
| Cena: | |
| Rola: | Myśliwiec przewagi kosmicznej[2] |
| Przynależność: | |
Myśliwiec TIE/ln, zwany także myśliwcem TIE lub TIE Fighter, to podstawowa jednostka sił myśliwskich Imperium Galaktycznego opracowana i produkowana przez Sienar Fleet Systems.
Charakterystyka
Myśliwce TIE/ln, jak i większość późniejszych maszyn należących do tej serii, miały charakterystyczny kształt - kulisty kokpit umieszczone pomiędzy dwoma sześciokątnymi skrzydłami. Maszyny te miały 7,2 m długości, 8,8 m wysokości oraz 6,7 m szerokości. Sześciokątne skrzydła, każde podzielone na sześć części, z obu stron pokryte było panelami słonecznymi, które zapewniały zasilanie dla układów myśliwca. TIE/ln był napędzany przez dwa główne silniki jonowe dające mu wielką prędkość oraz przyspieszenie, a mniejsze silniki manewrowe zapewniały mu bardzo dobrą zwrotność. Dla optymalizacji zużycia paliwa i w celu zapewnienia maksymalnej manewrowości oraz masowej produkcji przez Sienar Fleet Systems, myśliwca pozbawiono osłon oraz hipernapędu. Kabina zawierała urządzenia sterownicze, wyświetlacze, układy celownicze, sprzęt namierzający i fotel dla pilota. Głównym założeniem dla ich produkcji była ilość. Jakość nie miała żadnego znaczenia. Z tego powodu konstrukcja TIE/ln była bardzo delikatna. Najlepsze efekty dawały zmasowane ataki tych myśliwców. Umieszczone po bokach skrzydła były panelami słonecznymi, które następnie przekazywały energię do bliźniaczych silników jonowych i dwóch działek laserowych, które były jedynym uzbrojeniem myśliwca.[3] Brak hipernapędu i zaawansowanych systemów podtrzymywania życia miały na celu obniżenie wagi TIE/ln, które dzięki temu były również tanie w produkcji. Właz znajdował się na górze kabiny, co umożliwiało dostęp poza stelażem, natomiast pod kabiną umieszczono hermetyczny zbiornik paliwa. Powierzchnie paneli solarnych były mikrokarbowane, a energia z nich była gromadzona w specjalnym zbiorniku, który znajdował się po wewnętrznej stronie skrzydła przy złączeniu wszystkich paneli. Myśliwce TIE/ln nie cieszyły się dużą niezależnością, gdyż do celów taktycznych Imperium wykorzystywało duże okręty.[1]
Historia
Po przeistoczeniu Republiki w Imperium Galaktyczne, nowa władza potrzebowała nowego rodzaju uzbrojenia i wyposażenia zarówno dla armii jak i floty. Wilhuff Tarkin, jeden z czołowych dowódców Imperium, chcąc zdławić wszelki opór, zwrócił się do Raitha Sienara z Sienar Fleet Systems z poleceniem opracowania nowego typu myśliwca, który miał być tani w produkcji, szybki oraz zwinny. Dodatkowo, w celu ograniczenia szans na dezercję pilotów, maszyny te miały być zależne od swoich mobilnych baz, jakimi były gwiezdne niszczyciele oraz inne transportowce, zarówno pod względem dalekich podróży kosmicznych jak i dowodzenia. Dodatkowo maszyny te miały być pozbawione osłon, co miało ograniczyć niezależność pilotów, a także zmniejszyć koszta maszyny i wymusić na operatorach większe skupienie na misji. Po zatwierdzeniu pomysłu przez imperatora oraz doprecyzowaniu wymagań, Sienar opracował prototyp zdolny jedynie do lotów kosmicznych, jednocześnie przedstawiając dowództwu floty alternatywną, wzmocnioną wersję, która okazała się lepsza na testach i ostatecznie stała myśliwcem TIE/ln.[2]
Gdy projekt myśliwca został ukończony, kolejnym wyzwaniem była jego masowa produkcja. W tym celu Sienar Fleet Systems nie szczędziło wydatków na badania i rozwój prototypowej linii produkcyjnej. Miała ona być w stanie przetwarzać surowe materiały, a także automatycznie wytwarzać, składać i testować komponenty maszyny. Dzięki temu Sienar mógł zapewnić gotowe do działań myśliwce od razu po opuszczeniu linii produkcyjnej, bez konieczności przeprowadzania lotów testowych oraz diagnostyki podukładów. Sama fabryka miała budowę modułową. Po zatwierdzeniu projektu przez Marynarkę Imperialną, SFS przekazało jej planu fabryk, które zaczęto stawiać na wielu światach oraz stacjach orbitalnych, w miejscach, gdzie zapewniony był dostęp do surowców. Do lokacji gdzie stanęły fabryki TIE można zaliczyć Korelię, Lothal oraz Fondor. Dokładna ilość wyprodukowanych myśliwców była tajna, jednak przekraczała ona 4,6 miliona sztuk. Wysoka niezawodność maszyn, związana z prostotą układów i systemów, spowodowała, iż jedynie pięć procent utraconych maszyn, według statystyk marynarki, powiązane było z ich zużyciem w czasie misji.[2]
Przez lata służby projekt był udoskonalany. Wykorzystywany w pierwszych rzutach silnik jonowy P-s3 został zamieniony wersją P-s4, która zapewniała mniejsze zużycie paliwa. Pierwotny projekt zakładał zasilanie dział laserowych tym samym reaktorem co silniki jonowe, co jednak wiązało się ze spadkiem manewrowości przy wydłużonym ostrzale. Z tego też powodu do maszyny został wkomponowany niezależny układ zasilający broń. Z czasem wymieniono również same działa laserowe z L-s1 na L-s7.2. Do czasów bitwy o Endor nowszy model był już standardem we wszystkich myśliwcach TIE/ln. [2]
Jako podstawowy myśliwiec Marynarki Imperialnej, TIE/ln brały dział w ogromnej ilości starć, zarówno małych jak i kluczowych.[2] W czasie galaktycznej wojny domowej uczestniczył zarówno w bitwie o Scarif[4], bitwie o Yavin 4[5], bitwie o Hoth[6], a także bitwie o Endor[7]. Uczestniczyły również w finalnej batalii konfliktu nad Jakku.[8] Pomimo swojej liczebności przegrały wiele bitew z bardziej wytrzymałymi i o wiele lepiej uzbrojonymi myśliwcami rebeliantów. X-wingi czy A-wingi zadawały imperialnym pilotom poważne straty, a niejednokrotnie ich dziesiątkowały.
Przypisy
Źródła
